بررسی و آنالیز فرایند اتوکاری آلومینیم

اتوکاری از جمله روشهای شکل دادن فلزات است که کاربرد وسیعی در صنعت دارد. ترکیب این فرآیند با فرآیند کشش عمیق، امکان تولید قطعات تو خالی جداره نازک با ضخامت دیواره یکنواخت را فراهم می آورد. در این روش می توان نسبت ارتفاع به قطر قطعه تو خالی را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد. در فرآیند اتوکاری، قطعه جداره نازک تولید شده در فرآیند کشش عمیق، توسط یک سنبه متحرک از درون یک قالب مناسب عبور داده می شود تا ضخامت دیواره آن کاهش یابد. در فرآیند کشش عمیق خلاصی بین سنبه و قالب بگونه ای باشد که ضخیم شدن ورق تسهیل گردد، در این صورت لبه بالایی دیواره قوطی کشیده شده ضخیم تر از ورق اولیه خواهد بود. اگر پس از مرحله اول کشش مجدد انجام گیرد، ضخامت در لبه قوطی باز هم بیشتر شده و ممکن است تا 50 درصد ضخامت اولیه افزایش یابد ازینرو به منظور ایجاد یکنواختی در ضخامت دیواره پس از کشش عمیق یک مرحله اتوکاری الزامی می باشد. در این تحقیق، فرآیند اتوکاری ورقهای آلومینیوم تجاری تحلیل و مورد بررسی قرار گرفته است . بدین منظور ابتدا ورق آلومینیومی بصورت گرده های مناسب برش داده شده و با استفاده از سنبه و قالب کشش عمیق، قوطی اولیه تهیه می گردد. سپس قوطی توسط قالب اتوکاری طراحی شده، کشیده می شود. در این میان تاثیر عواملی چون کاهش ضخامت ، اصطکاک ، روانکاری، عملیات حرارتی و خصوصیات ماده بررسی میگردد. همچنین شرایط بهینه جهت دستیابی به کیفیت سطح خوب در حین فرایند اتوکاری نیز مورد تحقیق قرار گرفت . علاوه بر این آنالیز تئوری فرآیند اتوکاری نیز انجام گرفت و با نتایج حاصل از آزمایشهای عملی مقایسه گردید.